ଓଡ଼ିଆ ଢଗଢଗାଳି (କ, ଖ)

କଇଁ ଫୁଲିଆ ନାଗର ବର ଶିମିଳି ଫୁଲରେ ବାଇ ପୋକଶୁଙ୍ଗା ଫୁଲ ଗୋଟିଏ ପାଇ ବୁଲୁଥାଏ ସାଇ ସାଇ ।	କଖାରୁ ଚୋର, ଲାଉ ଚୋର ଚୋରାଉ ଚୋରାଉ ବଡ଼ା ଚୋର ।
କଟକ ସହର ଡିବି ଡିବି ବାପା ଡାକୁ ନାଇଁ ଭାଇ ଡାକୁ ନାଇଁ ନିତି ବୋଲୁଥାଇ ଯିବି ଯିବି ।	କର୍ଣ୍ଣ ମଲେ ପାଞ୍ଚ ଅର୍ଜୁନ ମଲେ ପାଞ୍ଚ ।
କଣ୍ଟା ଫିରିକି ଏତେ ଗୁଣ ବୋଲି ଜାଣିଥିଲିକି ?	ବେଳସୁଁ ନକହିଲ ଫୁଲ ପରା କରି ଟେକି ଧରିଥିଲ କଚାଡି ପକାଇଲ ।
କଥାକୁ ମାଜିଲେ ମୋଟ ସୂତାକୁ ମାଜିଲେ ସରୁ ।	କଥା କହୁଥାଏ କେଉଁ ରସରେ ମୋତେ ଲାଗୁଥାଏ ପରିହାସରେ ।
କରମ ପଡ଼ିଲେ ଧରମ ଛାଡେ ସରମ କଥାରେ ମରମ ସଢେ ।	କରମ ଦଶା ଯେ ଫଳ ଖାଇଲେ ସେ ଫଳ କଷା ।
କରମ ଲିଖନ କେ କରିବ ଆନ?	କରୁ ଯଦି ଡରୁ କାହିଁକି ଡରୁ ଯଦି କରୁ କାହିଁକି?
କରୁଛି ତପ ମାଳି ଗଡଉଛି ଟଅପ ଟପ ।	କଳି ଯେବେ କରି ବସିବ             ସଙ୍ଗେ ଥିବ ଭାଇ ଦୁଧ ଯେବେ ଖାଇ ବସିବ             ଘରେ ଥିବ ଗାଈ ।
କଂସା ମୁହଁରେ ଜଉ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ମନ ହେବକି ଯୋଡ଼ି ଯେତେ କଅଁଳେଇ କହୁ।	କଂସାରି ଘରର ପାରା ତାକୁ କୁଲା ଢାଉଁ ଢାଉଁ ଡରା ।
କହି ଜାଣିଲେ କଥା ସୁନ୍ଦର ବାନ୍ଧି ଜାଣିଲେ ମଥା ସୁନ୍ଦର ।	କହି ଦେଉଥାଏ ପରକୁ ବୁଦ୍ଧି ନ ଦିଶଇ ଘରକୁ ।
କହି ନ ଜାଣିଲେ କଥା ଅଡୁଆ ଧରି ନ ଜାଣିଲେ ସୂତା ଅଡୁଆ ।	କହି ପୋଛି ପାରେ ଯେ ପଚା ଚିଙ୍ଗୁଡି ବିକେ ସେ ।
କହିଲେ କୁଳ କୁଟୁମ୍ବକୁ ଲାଜ ନ କହିଲେ କୁଳ ଭାସି ଯାଉଛି ।	କହିବି ନାଇଁ କହିଲେ ଏ ଘରେ ରହିବି ନାଇଁ ତାଟି କିଳା ମାଡ଼ ସହିବି ନାଇଁ ଖଣ୍ଡିଆ ପଥୁରି ଧୋଇବି ନାଇଁ ।
କହିବାର କଥା, କି’ ଯାଉଛି ନଅଟା ଧାନରେ ଛଅଟା ଚକୁଳି ଦି’ ପାଖେ ଘିଅ ବୋହି ଯାଉଛି ।	କହିଲା ଲୋକକୁ ଲାଜ ନାହିଁ ଶୁଣିଲା ଲୋକକୁ ଲାଜ ।
କାଉ କୋଇଲି ଏକା ବର୍ଣ୍ଣ ରାବିଲା ବେଳେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ।	କାଉ ଖାଏ ପଣସ ବଗ ମୁଣ୍ଡରେ ଅଠା ।
କାଉଁରିଆ କାଠି ଭାଙ୍ଗିବ ପଛେ ନଇଁବ ନାହିଁ ।	କାଖରେ ପତର, ହାତରେ ଲୁଣ ମିଛରେ ବୋଲଇ ତିନି ତିଅଣ ।
କାଟି ନ ଜାଣି କଟୁରୀ ଦୋଷ ଚାଲି ନ ଜାଣି ବାଟର ଦୋଷ ।	କାଠ କହିଲା-ମୋତେ କିଏ ହାଣୁଛି? ତୋ ଭାଇ ତା’ ଭିତରେ ପଶି ହାଣୁଛି ।
କାନ ଥିଲେ ସୁନା ନାଇଁ ସୁନା ଥିଲେ କାନ ନାଇଁ ।	କାନ୍ଦୁଥିବ ଯାହା ପାଉଥିବ ବାନ୍ଧୁଥିବ ।
କାଳକ ଯାକ ଥିଲା ବସି ଆଷାଢ ମାସରେ ପାରୁଛି ଘସି ।	କାଳକ ଗଲା ଅନ୍ଧାର ଘର ଲାଗିଛି ଏବେ ଯୋଡ଼ି ମିଶାଇ ।
କାଳ ଠାର କାଳ ମାଆ ଜାଣେ ।	କାଲିକା ଯୋଗୀ-ମୁଣ୍ଡରେ ଜଟା ।
କାଳିକା କଥା ଆଜିକୁ ଅନ୍ତର ।	କାହା କରମରେ ଖିରୀ ଖିରୀସା             କାହା କରମରେ ଲଡୁ କାହା କରମରେ ଖାରିଆ ଖଡା             ଚୋବାଇ ଚୋବାଇ ମରୁ ।
କାହା ମୁହଁକୁ ଧାନ ଭରଣେ କାହା ମୁହଁକୁ ପାଳ ଭରଣେ ।	କାହାର ପୁଷ ମାସ କାହାର ସର୍ବନାଶ ।
କାହାକୁ ଦେଖିଲେ କିସ ପରି ଆମକୁ ଦେଖିଲେ ବିଷ ପରି ।	କାମ୍ପି କି ଜାଣେ କର୍ପୁର ଗୁଣ ଶୁଙ୍ଘି ଶୁଙ୍ଘି କହେ ସୈନ୍ଧବ ଲୁଣ ।
କିଛି କହେ ନାହିଁ ସରମରେ ପଦିଏ ପଦିଏ କହି ଦେଉଥାଏ ବାଜି ଯାଉଥାଏ ମରମରେ ।	କୀଚକ ବାହୁବଳେ ବିରାଟ ରଜା ।
କେଉଁ ବାହାକୁ ଦୁଇ ଗୋଡ଼ରେ ଅଳତା ?	କେତେ ଘାଣ୍ଟିବୁ ଘାଣ୍ଟୁ ତିଅଣ ସ୍ଵାଦ କି ଜାଣିବ ଚଟୁ?
କେତେବେଳେ ଶଗଡ଼             ଉପରେ ନାଆ କେତେବେଳେ ନାଆ             ଉପରେ ଶଗଡ଼ ।	କେମନ୍ତ କଥା ପାକଲା ବାଳରେ ମହଣ ସୁନ୍ଥା ।
କ୍ରୋଧ ଠାରୁ ଶତ୍ରୁ ନାହିଁ, ବୋଧ ଠାରୁ ମିତ୍ର ନାହିଁ ।	କୋପେ ବର ନଇଲେ ତପେ ବର ।
କୋଶେ ଗଲେ ପୋଷେ ମିଳେ ।	ଖଡୁ ବିକି କରି ରଖିଲି ଦାସୀ ସେ ହେଲା ସାନ୍ତାଣୀ, ମୁଁ ପରବାସୀ ।
ଖଜୁରୀ ଗଛର କି ଗୁଣ ଗାଇବି ସେ ତ ମୁଳୁ ପାହାଚ ପାହାଚ।	ଖଣ୍ଡରେ ମୋହିଲେ କ୍ଷୀରରେ ଧୋଇଲେ             ଲିମ୍ଭ କି ମଧୁର ହୋଇବ ଯେତେ ପରକାରେ ବୁଝାଇ କହିଲେ             ପର କି ଆପଣା ହୋଇବ ।
ଖାଇଲା ଘର ପୁଅ ରଙ୍କ ।	ଖାଇଲା ବେଳକୁ ସାତ ପୁଅ ମା ହୁଳହୁଳି ଦେଲା ବେଳକୁ ଜିଭରେ ଘା ।
ଖାଇ ସାରିଲେ ଗାଈ କି ଯିବି ଖାଇ ସାରିଲି କାହିଁକି ଯିବି ?	ଖୁଣ୍ଟି ଖାଉଥିଲୁ ମଦରଙ୍ଗା ଶାଗ             ପିଠି ଖାଉଥିଲା ଖରା କାଲି ଚାଟୁଥିଲୁ ଅଇଁଠା ପତର             ଆଜି ରୁଚୁ ନାହିଁ ବରା ।
ଖୋଇଲି ପେଇଲି ନ ହେଲି କିଛି ଅଧିକାର କଲା ଗୁହାଳ ପୋଛି ।	ଖୋଳ ପର୍ବତ ମାର ମୂଷା ।