ଓଡ଼ିଆ ଢଗଢଗାଳି (ଚ, ଛ, ଜ, ଝ)

ଚଁର ପୋଖରୀ ଡଅଁର ଗଣ୍ଡରେ             ଭଅଁର କରିଛି ବସା କୋଊ କଥା ପାଇଁ କରିଲି ଆଶା             ଦାଣ୍ଡେ ହେଲି ଲୋକହସା ।	ଚକ ଢିଲାକୁ ଅଖ ଢିଲା ଯାଉ ଯାଉ ଗାଡ଼ି ଯୁଆଡ଼େ ଗଲା ।
ଚମ ବାଇଦ କୋଶେ ତୁଣ୍ଡ ବାଇଦ ସହସ୍ର କୋଶେ ।	ଚଷା, ଲକ୍ଷେ ଜୀବ ପୋଷା ।
ଚଷା ହୁଡିଲେ ବରଷେ ଭୋଟର ହୁଡିଲେ ପାଞ୍ଚ ବରଷ ।	ଚହଚହକା ମହମହକା ପାଇ ଆଣିଥିଲି ତୋତେ ଟାକୁଆ ଗାଲରେ ମାଉଁସ ଲାଗିଲା ଜବାବ ଦେଉଛୁ ମୋତେ ।
ଚାଉଳ ସେରକ କେତେ ନା, ମୁଁ ମଠରେ ଖାଏ ।	ଚାଉଳ କେତେ ଭାଉ ଆମେ ମାମୁଙ୍କ ବସାରେ ଖାଉ ।
ଚାଉଳ ସେରକୁ ତିନି ପରାଣୀ ଆହୁରି ଯାଉଛି ବୋହୁକୁ ଆଣି ।	ଛାତ ଘର ପୁଅ ଚାଟ ଭାଟ ଘର ପୁଅ ଭାଟ ।
ଚାଟୁଥା ପଚ୍ଛରୁ ଗଳାକୁ କାଟୁଥା ।	ଚାଳେ ଚାଳେ ଗଲା ଚାଳୁଆ ମୂଷା କେହି ନଜାଣିଲେ ସାଇ ପଡ଼ିଶା ।
ଚାଷ ନାହିଁ ଯା’ର ବାସ ନାହିଁ ତା’ର ।	ଚାଷ ହୁଡିଲେ ବରଷେ ପାଠ ହୁଡିଲେ ପୁରୁଷେ ।
ଚିନ୍ତା ଖାଏ ଗଣ୍ଡି ଲୁଣ ଖାଏ ହାଣ୍ଡି ।	ଚିହ୍ନା ବ୍ରାହ୍ମଣର କି             ପଇତା ଲୋଡା ?
ଚୂନ ରଗ ପାନେ ମରୁ ମନ ରଗ ମନେ ମରୁ ।	ଚେଇଁ ଶୋଇଥିବ ଯିଏ ତାକୁ ଉଠେଇବ କିଏ?
ଚୋରଙ୍କର ଭାରି ମୁହଁ ଟାଣ।	ଚୋର ମାଆ କାନ୍ଦେ ନାହିଁ ଯଦି କାନ୍ଦେ ଦୁଆର ଦେଇ କାନ୍ଦେ ।
ଚୋର ପଳାଇବା ପରେ ବୁଦ୍ଧି ବାହାରେ ।	ଚୋର ହୋଇ ପୁଣି ପାଇକ ପଣ ।
ଚୋରକୁ କହୁଛି ଚୋରୀ କର ସିପାହିକୁ କହୁଛି ଜଗିଥା ।	ଚୋର ମନ ଗଣ୍ଠିଲିରେ ବାବାଜୀ ମନ କଣ୍ଠିରେ ବେପାରୀ ମନ ପାଣ୍ଠିରେ ।
ଚୋରୀ କଲା ଲୋକର ଏକ ପାପ ଚୋରୀ ଗଲା ଲୋକର ସହସ୍ର ପାପ ।	ଛ’ଅଡ଼ା ବଣିକ ବାନ୍ଧେ ପାଣି ।
ଛାଇତ ଛାଇ, ଛତାର ଛାଇ ଗଛ ଛାଇ, କି ସଙ୍ଗତେ ଯାଇ?	ଛିଣ୍ଡା କବଟା, ହଜିଲେ ମଠା ।
ଛି ଛିରେ ପଚା ପଇଡ             ଭାସି ଯାଉଥିଲୁ ମଝି ନଈର ସାଉଣ୍ଟି ଆଣିଲି ତୋତେ             ତୋ ଦେହରେ ଚେରିମି ଲାଗିଲା ଜବାବ ଦେଉଛୁ ମୋତେ ।	ଛି ଲୋ ଛତୁ, ମେଘ ବରଶିଲେ କେତେ ତୁ ଫୁଟୁ ।
ଛି ଲୋ ବିଲେଇ କାହିଁକି ଋଷୁ ସେଇ ଭାଡ଼ି ତଳେ ପୁଣି ପଶୁ ।	ଛୋଟ ସାପର ବିଷ ଟାଣ ।
ଛୋଟୀ ବିରାଡି କୁଜି ଅସରପା ଉପରେ ଟାଣ ।	ଛୋଟୀ କି ଶ୍ରୀବନ୍ତି କହିଲେ ଗୋଡକୁ ବୁଲାଇ ପକାଏ ।
ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କର ବଡେଇ କାହାକୁ ଦିଅନ୍ତି ପାଟ ପୀତାମ୍ବରୀ କାହାକୁ ଦିଅନ୍ତି ଗଡେଇ ।	ଜର କଲା ଧାନ କୁଟା ବେଳକୁ ଛାଡିଗଲା ଭାଟ ଫୁଟା ବେଳକୁ ।
ଜାନ ଯାଉ, ମହତ ଥାଉ ମହତ ଗଲେ ନମିଳେ ଆଉ ।	ଝାମ୍ପୁରୀ ମୁଣ୍ଡି ଓଲେଈ ତୁଣ୍ଡି ଏମାନଙ୍କ ହାତେ ନଦେବ ହାଣ୍ଡି ।
ଝିମିଟି ଖେଳରୁ ମହାଭାରତ ।