ଓଡ଼ିଆ ଢଗଢଗାଳି (ଟ, ଠ, ଡ, ଢ, ତ, ଥ, ଦ, ଧ)

ଟୁପୁ ଟୁପୁ ପାଣି ପଥର କାଟେ ଟୁପୁ ଟୁପୁ କଥା ଅନ୍ତର କାଟେ ।	ଠକଙ୍କ ଗୁରୁ ଉପର ଚିକ୍କଣ ଭିତର ମାରୁ ।
ଠାକୁର ଘରେ କିଏ? ନା, ମୁଁ କଦଳୀ ଖାଇ ନାହିଁ।	ଡର କାହାକୁ ଭୟ କାହାକୁ ଠାକୁର ଅଛନ୍ତି ଚଉବାହାକୁ ।
ଡେଙ୍ଗା ମୁଣ୍ଡରେ ଠେଙ୍ଗା ।	ଢାଇଁ ଢାଇଁ ଢାଉଁ             ବାଜଇ ଢୋଲ ବାହାର ଚିକ୍କଣ             ଭିତର ପୋଲ ।
ଢିଙ୍କି ସ୍ଵର୍ଗକୁ ଗଲେ ବି ଧାନ କୁଟେ ।	ଢୋଲ କାନ୍ଧରେ ପଡୁ ଛାଏଁ ଛାଏଁ ବଜାଇ ଶିଖିବ ।
ଢୋଲ ଖାଏ ମାଡ ଢୋଲିଆ ଖାଏ କଉଡି ।	ତପେ ବର, ନ ହେଲେ କୋପେ ବର ।
ତରଜିଲା କୁଆ ଶହେ ବରଷ ଜିଏଁ ।	ତଳ ବରଡ଼ା ଖସୁଛି             ଉପର ବରଡ଼ା ହସୁଛି ମଝି ବରଡ଼ା ଥାଇ ବୋଇଲା             ମୋ ଦିନ କାଳ ଆସୁଛି ।
ତା’ ଦୁଆରେ କ୍ଷତ ଖତ କୂଢ ସିଏ ପର ଦୁଆର ଓଳାଉଚି ।	ତିନି ଘର କୁଣିଆ ଓପାସ ରହେ ।
ତିନି ଥେଣ୍ଟିଆ କାକୁଡ଼ି ଭାଡ଼ି ଶିଆଳ ଖାଏ ମୋଡ଼ି ମୋଡ଼ି ।	ତୁ ଗୁହାରି କରୁଛୁ ଯାହାକୁ ମୁଁ ଜୁଆଇଂ କରିଛି ତାହାକୁ ।
ତୁଣ୍ଡ ନରେନ୍ଦ୍ର, ପିଠି ଅରକ୍ଷିତ ।	ତୁଚ୍ଛାକୁ ଏତେ ମୁଦି ନାହିଁ ଗୋଡ଼ କଚାଡୁ କେତେ, ପିତ୍ତଳ ଗୁଣାକୁ ନାକ ଟାଉଁ ଟାଉଁ ସୁନା ଗୁଣା ଥିଲେ ହୁଅନ୍ତୁ କେତେ?
ତୁ ଗଲେ ଡାଳେ ଡାଳେ ମୁଁ ଯିବି ପତରେ ପତରେ ।	ତୁ ଯେତେ ମାଠିବୁ ମାଠ ମୁଁ ସେଇ ଦରପୋଡା କାଠ ।
ତୁଲସୀ ମାଳି ଭିତରେ ଭିତରେ ସଲାସୁତୁରା ଉପରେ ଉପରେ କଳି ।	ତୁଳସୀ ଦୁଇ ପତ୍ରରୁ ବାସେ ବିଛୁଆତି ଦୁଇ ପତ୍ରରୁ କୁଣ୍ଡାଇ ହୁଏ ।
ତେଲ ତେଲ, ପାଣି ପାଣି ।	ତେଲିଆ ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ ।
ତୋଡି ପେଟିଆ ସବୁ ଖାଏ ଥନ୍ତଇ ପେଟିଆ ନାଆଁରେ ଯାଏ ।	ତୋରାଣି ସାଙ୍ଗକୁ ନଥାଏ ଲୁଣ ମିଛେ ବୋଲୁଥାଏ ତିନି ତୁଅଣ ।
ତୋହରି ଧାନ ତୋତେ ଦେଇ ମଝିରେ ମଧ୍ୟସ୍ଥି ବୋଲାଇ ।	ଥିଲା ହାତ ଖଲ ଖଲ ନଥିଲା ହାତ କଲବଲ।
ଥିଲେ ଚିରାକନା, ହଜିଲେ ମାଠ ।	ଥିଲେ ବାଘର ଆହାର ନଥିଲେ ସାପର ଆହାର ।
ଥିଲେ ଥାଉ ପଛେ ଗୁଣ ହଜାର ଚରିତ୍ର ନଥିଲେ ସବୁ ଅସାର ।	ଦଇବ ଦଉଡି ମଣିଷ ଗାଈ ଯେଣିକି ଟାଣଇ ସେଣିକି ଯାଇ ।
ଦେବୁ ଦେବୁ ବୋଲି ପୁରିଲା ମାସେ ଆହୁରି ବୋଲୁତୁ କାଲିକି ଆସେ ।	ଦନେଇ ଆଇଲେ ମୂଳରୁ ଗା ।
ଦହିବାଲାକୁ ଚୂଡ଼ାବାଲା ସାକ୍ଷୀ ।	ଦହି ସୁନ୍ଦର ଚୂଡ଼ାକୁ ଫୁଲ ସୁନ୍ଦର ଜୁଡାକୁ ।
ଦାଆ ଥିଲେ ଅଠର ଗନ୍ଦା ବେଣ୍ଟ ।	ଦାଣ୍ଡରେ ପଥର ଝୁଣ୍ଟିଚି ଘରେ ଶିଳ ଭାଙ୍ଗୁଛି ।
ଦାନ୍ତ ବେଳକୁ ଚଣା ନାଇଁ ଚଣା ବେଳକୁ ଦାନ୍ତ ନାଇଁ ।	ଦାନୀ, ନା ମୁଣ୍ଡକୁ ନପାଏ କାନି ।
ଦିଅଁ ଗଢୁ ଗଢୁ ମାଙ୍କଡ଼ ।	ଦିଅଁଙ୍କୁ ଖାଇ, ଖଟୁଲି ଖାଇ ଆହୁରି ପଚାରେ ପୂଜାରୀ କାହିଁ?
ଦିଆକୁ ଦିଆ ଅଦିଆକୁ ଦୁଆର ଦିଆ ।	ଦିଆ ପୁରୁଷ ଯାଚି ଯାଉଥିଲା କଟକ ମିଠେଇ ପୁଅକୁ ହେଲାଣି ବାର ବରଷ ।
ଦିନକର ଭାତ, ଯୁଗକର କଥା ।	ଦିନେ ନାଇଁ କାଳେ ନାଇଁ ଗେଲ୍ହା ପୁନିଅଂକୁ ମାଇଁ ମାଇଁ ।
ଦୀପ ତେଜିଲେ ହାତ ଚିକ୍କଣ ।	ଦୀପ ରୁଖା ଉପରେ ପିମ୍ପୁଡ଼ି ଚଢିଲେ ସ୍ଵର୍ଗ ଆଉ ଡି ଆଙ୍ଗୁଳ ବୋଲି ଭାବେ ।
ଦୀପରୁ ମାଇପା ସଇଲା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଲୀଳା ଶେଷ ହେଲା ।	ଦୂର ପର୍ବତ ସୁନ୍ଦର ଦୂର ବନ୍ଧୁ ସୁନ୍ଦର ।
ଦୃଢେ ତରନ୍ତି ମୂଢେ ତରନ୍ତି ମଝି ମଝିଆ ବୁଡି ମରନ୍ତି ।	ଦେଇଚୁ ଯାହା ପରଲୋକକୁ ଥୋଇଚୁ ଯାହା ପରଲୋକକୁ ।
ଦେଖା ସୁନ୍ଦର କଖାରୁ ବଡି ।	ଦେଖା ସୁନ୍ଦର ବଉଳା ଗାଈ ଦୁହିଂଲା ବେଳକୁ ଟୋପାଏ ନାହିଁ ।
ଦେବା ଠାରୁ ପୂଣ୍ୟ ନାହିଁ ମାଗିବା ଠାରୁ ହୀନ ନାହିଁ ।	ଦେବା ଦେବା କହୁଥିବା ନାହିଁ ନଦେବା ନକରିବା ।
ଧାନ ଯା’ର, ଲୋଭ ତା’ର ।	ଧରା ନ ପଡ଼ିଲେ ଚୋର ବି ସାଧୁ ।
ଧାଇଁ ନପାରଇ ପାଇକ ଆଗେ, ଟାଣ କରୁଥାଇ ମାଈପ ଆଗେ ।	ଧାନ ଗୋଟି ଗୋଟି ଖଇ ଗୋଟି ଗୋଟି             ବାଛୁ ବାଛୁ ଦିନ ସରିଲା ବାପାଙ୍କୁ କହିବ ହଡ଼ା ନ ବିକିବ             ବାବାଜୀ ହୋଇବା ନୋହିଲା ।
ଧୀର ପାଣି ପଥର କାଟେ ତରବର ହେଲେ ଆଣ୍ଠୁ ଫାଟେ ।