ନଈ - ଶ୍ୟାମବାବୁ ଦୋରା

ଏଇଠି, ଏକ ଚକା ପଥର ଉପରେ ଦିନେ ବସୁଥିଲି ।

ଦେଖ, ଏଇଠି ବସିଲ ମାନେ

ନଈ ଭିତରକୁ ତମେ କିଛି ନା’ କିଛି

ଫିଙ୍ଗିବା କଥା ଫିଙ୍ଗିବ

ଗୋଡି ହଉ କି ଖପରା

ଯାବତୀୟ ମାନ-ଅଭିମାନ, ରାଗ-ରୁଷା, ଛେପ

କିଛି ନହେଲେ ହାଲକା ପଦେ ଗୀତ

ନଈ କିଛି କହିବ ନାହିଁ  ।

ଦିନେ କ’ଣହେଲା ନା’

ପ୍ରକାଶ ସହ ବୁଲୁଥିଲି ନଈ କୂଳରେ

ହଟାତ ଦେଖିଲି ପାଣି ଭିତରୁ ଉଠିଚି ଗୋଟେ ହାତ

ଅଥଚ ପ୍ରକାଶକୁ କହିଲା ବେଳକୁ

ସେ ହାତ ସେଠୁ ଉଭାନ୍ !

ପ୍ରକାଶ ହସିଲା, କହିଲା- ୟେ କିଛି ନୁହଁ

ଖାଲି ଗୋଟାଏ ଭ୍ରମ ।

ଦିନେ ମଙ୍ଗୁଳୁ ସହ ଥିଲାବେଳେ ସେଇ ଏକା ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିଲି

ଅଥଚ ମଙ୍ଗୁଲୁ କିଛି ଦେଖି ପାରିଲାନି

ଯଦିଓ ଅନୁମାନ କରି କହିଲା ଯେ’-

ଏଇଟା ନିଶ୍ଚେ ସେଇ ବୁଧିଆ ମହାନ୍ତିର ଭୁତ

ଯିଏ ଗଲା ସନ୍ ଭାସି ଯାଇଥିଲା ନଈବଢିରେ ।

ଆଜି ଅନେକ ଦିନ ପରେ ସେଇ ନଈକୂଳରେ ମୁଁ ।

ସେଇ ହାତ ଆଜି ଦିଶନ୍ତା କି ପୁଣି ଥରେ ?

କିନ୍ତୁ ନା..... ସେମିତି କିଛି ହେଲା ନାହିଁ

ମୁଁ ଠିଆହେଲି, ଅଳସ ଭାଙ୍ଗିଲି

ତେବେ ହଠାତ ଏ କ’ଣ ହେଲା ?

କେହି ଜଣେ ମୋତେ ଧକ୍କା ଦେଲା ବୋଲି ଜାଣିଲା ବେଳକୁ

ମୁଁ ଥିଲି ନଈର ଅଥଳ ପାଣିରେ ।

ମୁଁ ଅଣନିଃଶ୍ଵାସୀ ହେଇ କୁଳଆଡକୁ ଚାହିଁଲି

ଚାହିଁ ଆଚମ୍ବିତ ହେଲି ଯେ’

କୂଳରେ ବି ମୁଁ ହିଁ ଥିଲି

ବୁଡି ଯାଉ ଯାଉ ଉପରକୁ ହାତ ଉଠେଇ

ନିଜ ପାଖରେ ସାହାଯ୍ୟ ଭିକ୍ଷା କରୁଥିଲି

ମୁଁ ଅଥୟ, ଅଧୀର ଓ ଅସ୍ଥିର

ହେଲେ ବିଡମ୍ବନା ଦେଖ

କୂଳରେ ଥାଇ ମୁଁ ଜାଣି ପାରୁନଥିଲି ଯେ’

ବୁଡି ଯାଉଥିବା ସେଇ ହାତ ବି ଥିଲା ମୋର !

ଆଜି ଅନେକଦିନ ପରେ ମୁଁ ପୁଣି ଥରେ ସେଇ ନଈକୂଳରେ

ସେଇ ଚକା ପଥର ଉପରେ...

ଯୋଉଠି ଦିନେ ବସିଥିଲି, ଠିକ୍ ସେଇଠି !