ଅଜ୍ଞାତ ପଥିକ - ନରେଶ କୁମାର ବେହେରା

ସୁଦୂର ପୂର୍ବ ଦିଗବଳୟେ ଉଦିତ ସୁରୁଜ

ପଶ୍ଚିମ ଆକାଶର ଅନ୍ଧକାରରୁ ଏବଂ

ଭ୍ରମଣର ପ୍ରବଳ ଇଚ୍ଛାରେ ପଥିକ,

ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର, ଆକାଶର ଆହ୍ଵାନ,

ମନରେ ଅଶାନ୍ତିର ବାର୍ତ୍ତା

ପାଗଳ କରି ଦେଉଛି ତାକୁ

ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯିବାକୁ ସର୍ବସ୍ଵ ।

ସେ ଜାଣିନାହିଁ,

ତା’ ଗନ୍ତବ୍ୟ ପଥର ଲକ୍ଷ୍ୟ

ଜାଣେ ନାହିଁ, ସମୁଦ୍ରର ଫେନିଳ ପଥ,

ନୀଳ ପର୍ବତର ଶୀତଳତା,

ପବନର ପ୍ରଖର ବେଗ,

ମେଘ ଉହାଡ଼ର ଜହ୍ନ,

ଜହ୍ନ ଆଲୁଅର ଜନଶୂନ୍ୟ ରାସ୍ତା,

ଆକାଶ ଉଦବେଳିତ ସମୁଦ୍ର,

ସବୁକିଛି ତାକୁ ଡାକୁଛନ୍ତି,

ନଦୀ, ପର୍ବତ, ପକ୍ଷୀଏ ।

ଦେଖାଯାଉଥିବା

ବିସ୍ତୃତ ଦିଗବଳୟ

ଦୁର୍ବାର ଦିବାରାତ୍ରୀ,

ଫେରୁଛନ୍ତି କେତେ ପଥିକ

ଯାଉଛନ୍ତି ପୁଣି କେତେ

ଯାଉଛି ଆଜି ସେ

ଅଜ୍ଞାନ୍ତ ପଥିକ

ଫେରିବାର ଆଶା ନାହିଁ,

ଦାୟିତ୍ଵ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରିବ

ତା’ ଜୀବନର ଶେଷ ପଥ ॥