କାଳିଆର ଡୋରି - ରୀତା ଅପରାଜିତା ମହାନ୍ତି

ଜୀବନ ସୁଖ-ଦୁ:ଖର ଗୋଟେ ସୁନ୍ଦର ସମାହାର । ଭଗବାନ ତୁମ ସୃଷ୍ଟିରେ ସମସ୍ତେ ଯଦି ସମାନ ମୋତେ କାହିଁକି ଏମିତି ଦୁ:ଖର ଅମା ଅନ୍ଧାରରେ ଭସାଇ ଦେଉଛ । ଜଗନ୍ନାଥ ତୁମେ ସାରା ଜଗତର ପ୍ରଭୁ ମୁଁ ତୁମକୁ ଛୋଟବେଳୁ ପୂଜିଛି । ମୋରି ବେଳକୁ ଯେତେ ସବୁ ପାତର ଅନ୍ତର । କେତେ ଦିନରୁ ତୁମପାଖକୁ ଯାଇପାରିନି । ଦେହର ଅବସ୍ଥା ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଖରାପ ହୋଇ ଆସୁଛି । ପୁଅ-ଝିଅ ଯେ ଯାହାର ଚାକିରି ଜାଗାରେ । କୁନା ବୋଊ ଚାଲିଗଲା ପରେ ଘରେ ଥିବା କାଳିଆର ସେବା ପୂଜାଛଡା ଆଉ କିଛି କାମ ନଥିଲା । ଏଠି ମୋ କଥା କିଏ ବୁଝୁ କି ନ ବୁଝୁ ସେ ନିଶ୍ଚୟ ବୁଝିବ ।

ସେ ମାନେ ମୋ କାଳିଆ । ଏ ଦେହଟା ପୁରା ଅବଶ ଆଉ ଥଣ୍ଡା ଲାଗିଲାଣି । କିଏ ଅଛ ଗଙ୍ଗା ପାଣି ମୁନ୍ଦେ ଦେବ ମୋ ପାଟିରେ । ମୋତେ କାଳିଆର ଡୋରି ଲାଗିଲାଣି । ମୋ ଆଖି ବନ୍ଦ ହୋଇ ଗଲାଣି । ମୁଁ ଚାଲିଲି ମୋ କାଳିଆ ପାଖକୁ । ତା’ ଚକାଆଖି ମୋତେ ଅଥୟ କରିଦେଲାଣି । ମିଳନର କଳ୍ପନାରେ ମୋ ଆତ୍ମ-ପକ୍ଷୀ ମଧୁର ଗୀତ ଗାଇଲାଣି । ସେ ସ୍ଵର କାହାକୁ ଶୁଭିଛି କି ନା ମୁଁ ଜାଣେନା! ହେଲେ ମୋତେ କାଳିଆର ଡାକ ଶୁଭୁଛି । ଏବେ ତା’ର ଡୋରି ଲାଗିଲାଣି । ମୋ କାନକୁ ବାହାରର କିଛି ଶୁଭୁନି । ଏ ତ ଭକ୍ତ-ଭଗବାନଙ୍କ ମିଳନର ବେଳା ।