ସାନ ଆଈ - ରୀତା ଅପରାଜିତା ମହାନ୍ତି

ପାକୁଆ ପାଟିରେ ନାଲି ଟୁକ୍-ଟୁକ୍ ପାନଖିଆ ହସ । ଗୋରା ଚେହେରା ସହିତ ହଳଦିଆ – ନାଲିପାଢୀର ଶାଢୀ ପିନ୍ଧି ତୁମେ ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା । ମୁଁ ଯେବେ ହଷ୍ଟେଲରୁ ଘରକୁ ଆସେ, ସାନ ଆଈ ତୁମେ ମୋତେ ଭାରି ଆଦର କରୁଥିଲ । ମୋ ନିଜ ଆଈ ନହେଲେ ବି ନିଜ ଆଈଠୁ ମୋତେ ଅଧିକ ସ୍ନେହ କରୁଥିଲେ । ମୁଁ ଯେବେ ଖାଇବସେ ମୋ ଭାତଥାଳି ପାଖରେ ତମ ହାତ ତିଆରି ମାଛ ଘାଣ୍ଟ ନିଶ୍ଚୟ ଥାଏ ।

ଆଜି ବାହାଘରର ଅନେକ ଦିନପରେ ଘରକୁ ଆସିଛି । ସମସ୍ତେ ଅଛନ୍ତି ବାପା-ବୋଊ, ସାନ ଭାଇ-ଭଉଣୀ, ମୋ ସାଙ୍ଗ-ସାଥୀ ଓ ପ୍ରଣବ ମଧ୍ୟ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଅଛନ୍ତି । ଜୀବନର ସବୁଠୁ ବଡ ଖୁସିର ମୂହୁର୍ତ୍ତ ଆସିଛି ନିଜର ପ୍ରିୟ ପୁରୁଷ, ନିଜ ପ୍ରିୟଜନଙ୍କ ସାନିଦ୍ଧ୍ୟ ଅଛି ହେଲେ ସବୁ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣତା ଥାଇ ସୁଧା ବହୁତ କିଛି ଖାଲି ଖାଲି ଲାଗୁଥିଲା । ମୋ ସାନ ଆଈଙ୍କ ଛାଇ କେଉଁଠି ଦିଶୁନଥିଲା । ଖାଇବା ଟେବୁଲ ଉପରେ ସବୁ ପ୍ରକାର ଖାଇବା ଜିନିଷ ଭରିଯାଇଥିଲା । ହେଲେ ସେଥିରେ ମୋ ସାନ ଆଈର ହାତ ତିଆରି ମାଛଘାଣ୍ଟ ନଥିଲା । ମୋ ସୁନ୍ଦରୀ ସାନଆଈ ମୋତେ ଛାଡି ଚାଲିଯାଇଥିଲା ଦୂର ସୁନ୍ଦର ସ୍ଵପ୍ନର ଦେଶକୁ । ଯେଉଁଠି ସବୁ ସୁନ୍ଦର, ସବୁ ସ୍ବଚ୍ଛ, ଓ ପବିତ୍ର । ମୁଁ ଆଜି ପ୍ରଣବଙ୍କ ସହିତ ଲଣ୍ଡନ ଫେରିଯାଉଛି । ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଯାଉଛି ମାମା-ବାପାଙ୍କ ସ୍ନେହ ଓ ସାନ ଆଈଙ୍କ ମିଠା ମିଠା ସ୍ମୃତି ।